Als inspecteur van het Boschwezen, wat Willem ondertussen weer is, moet hij in die jaren veel inspectiereizen over heel Java maken.
In hun woonplaats Batavia zijn Willem en zijn vrouw Helena op sociaal en cultureel gebied heel actief.
Er is daar bijvoorbeeld een grote planten- en dierentuin die aan een reorganisatie toe is. Aan Willem Buurman van Vreeden wordt gevraagd om president te worden van het bestuur en zo deze reorganisatie vorm te geven. Willem Buurman van Vreeden aanvaardt die functie onder bepaalde voorwaarden:
Als de planten- en dierentuin weer op orde is worden er veel tentoonstellingen, feesten en partijen gegeven.
In deze advertentie is er ook een Dunlop lid van het comité mevr. C. van den Berg-Dunlop. Dit is Carolina Johanna Theophanie Bernardine Dunlop Zij is getrouwd met Frans Alexander van der Berg. Carolina is een dochter van Mevr. Dunlop -Van Oosterzee, getrouwd met Samuel Dunlop, broer van Eduard Willem Dunlop I, broer van Samuel Dunlop. Carolina van den Berg is dus een nicht van Eduard Willem Dunlop II, die in 1906 met Helena Carolina Buurman van Vreeden zal trouwen.
Helena Buurman van Vreeden-Schlutow doet veel aan de organisatie van al deze activiteiten en ook zit zij bijvoorbeeld in het comité dat van plan is een ‘Vereniging voor ziekenverpleging voor Nederlands-Indië’ op te richten.
In juni 1895 krijgt Willem Buurman van Vreeden een tractementsverhoging van 50 gulden per maand, een mooi bedrag in die dagen.
Op 1 juli 1895 een bijzonder bericht in het Bataviaasch Nieuwsblad. Zoon Dirk Cornelis Buurman, zoon uit zijn eerste huwelijk studeert af in Delft. In de krant wordt hij Dirk Cornelis Buurman van Vreeden genoemd. Die achternaam heeft hij echter niet gekregen in 1892. Die zal hij overigens zelf wel gaan aanvragen en krijgen, maar dat is pas in 1918.
Henriette Dora, Willems dochter uit zijn eerste huwelijk is in 1886 getrouwd met ingenieur Jan Ilcken, die ook in Delft gestudeerd heeft. In 1896 wordt zij weduwe en blijft met 3 kleine kinderen alleen achter.
Willem Buurman van Vreeden krijgt in augustus 1896 een onderscheiding. Hij wordt ridder in de orde van de Nederlandse leeuw.
Ter gelegenheid van deze gebeurtenis komen alle leden van de planten- en dierentuin naar de feestzaal om de president te feliciteren. Natuurlijk wordt hij ook door de directie van de Planten- en dierentuin van harte gefeliciteerd met deze onderscheiding:
Januari 1897 wordt Willem daadwerkelijk voorgedragen om hoofdinspecteur van het Boswezen op Java en Madoera te worden en wordt benoemd.
En nu is het de beurt aan Willem om hartelijke dankwoorden uit te spreken.
In maart van datzelfde jaar vraagt Willem verlof aan, een verlof waar hij na een langdurige dienstperiode recht op heeft. Maar dit verlof wordt hem door de regering geweigerd in verband met het landsbelang. Hij zal dat verlof nog enige jaren moeten uitstellen.
In april 1897 staat het volgende berichte in ‘De Locomotief’:
Henriette Dora, dochter uit zijn eerste huwelijk, die in 1886 getrouwd is met Jan Ilcken en in 1896 jong weduwe is geworden gaat wel naar Nederland met haar drie jonge kinderen. Met haar mee gaat Willem Leendert Buurman van Vreeden, oudste zoon van Willem en Helena Carolina.
Het sociale leven van Willem en Helena gaat ondertussen onverminderd door. Regelmatig staan er advertenties in de krant op welke avonden het echtpaar kan ontvangen. In de krant van 14 november 1898 staat een mooi stukje over een activiteit die wordt georganiseerd door een comité, waar én Helena én Willem deel van uitmaken.
Het comité is opgericht om een fancy-fair te organiseren voor een protestants weeshuis in Semarang, dat in grote financiële nood verkeert. Het weeshuis herbergt heel veel kinderen en die moeten veel meer verzorging krijgen, daar is echter geen geld voor. In de ingezonden brief wordt alvast een voorschot op de criticasters genomen door tegen al diegenen die het niet eens zijn met het feit dat er een feest nodig is om geld op te halen te zeggen dat ze helemaal niet op het feest hoeven te komen, Het is echt genoeg als ze veel geld geven, maar dat de ervaring leert dat er veel meer wordt opgehaald als er wèl een feest en een verkoping aan vast zit. De fancy-fair is een groot succes en brengt heel veel geld op!
Het comité van de fancy fair. Ook lid van het comité is A.E.C. Dunlop-van Oosterzee. Dit is Angeline Emilie Constance van Oosterzee, zij is getrouwd met Samuel Dunlop, een oudere broer van Eduard Willem Dunlop I.
In 1899 gaat Willem Buurman van Vreeden met zijn vrouw dan toch langdurig op verlof. Eind maart is er weer een groot feest in de planten- en dierentuin ter ere van het afscheid van Willem en Helena Buurman van Vreeden.
In Nederlands-Indië is er een grote reorganisatie van het Boschwezen op handen. Willem Buurman van Vreeden wil die reorganisatie graag zelf begeleiden en zal dus, vóór hij voorgoed met pensioen gaat weer teruggaan naar Indië.
Maart 1900 vraagt Willem eervol ontslag aan en in mei daaropvolgend gaat hij terug naar Nederland.
In Nederland wonen Willem, Helena Carolina en de kinderen op de Laan van Meerdervoort in Den Haag. In de Indische buurt, daar wonen heel veel oud Indië-gangers. Willem pakt, nu hij in Nederland woont nog allerlei werkzaamheden aan, hij is dan 59 jaar, Hij richt bijvoorbeeld met anderen de Naamloze Vennootschap Java-Hennep cultuurmaatschappij op.
De kinderen gaan daar naar school en doen eindexamen op diverse scholen, bijvoorbeeld dochter Carolina Daniella Christina gaat over van de eerste naar de tweede klas van de Hoogere Burgerschool voor meisjes:
Willem gaat nog een keer naar Indië om daar de jute-cultuur te onderzoeken.
In dezelfde Indische buurt woont ook de weduwe Anna Maria Dunlop-Mikkers. Zij woont op het Prins Mauritsplein met onder andere haar zoon Eduard Willem. En hier, in de Indische buurt, leren Eduard Willem Dunlop en Helena Carolina Buurman van Vreeden elkaar kennen. Overigens kende de familie Dunlop en de familie Buurman van Vreeden elkaar in Indië ook al, zoals uit diverse krantenstukjes hierboven al blijkt. Ze wonen bijna bij elkaar om de hoek.
In 1902 gaat Eduard Willem II, dan 21 jaar oud samen met zijn jongere broer Samuel Johannes naar Indië. Hij gaat werken bij de handelsfirma Dunlop & Co, opgericht door zijn vader, en zal mettertijd de leiding overnemen.
In 1902 wordt de verloving bekend gemaakt van Eduard Willem, die op dat moment in Soerabaja verblijft en Helena Carolina Buurman van Vreeden, die nog in Den Haag woonachtig is. Eind 1905 vertrekken Helena Carolina en de weduwe Dunlop-Mikkers, haar aanstaande schoonmoeder, naar Nederlands-Indië en in februari 1906 vindt het huwelijk plaats tussen Eduard en Helena.
Op 14 december 1906 wordt hun eerste zoon geboren, de derde Eduard Willem, mijn oom Eddy. In dezelfde maand, op 28 december overlijdt Willem Buurman van Vreeden, 65 jaar oud.
Op 25 december 1908 wordt de tweede zoon van Eduard Willem Dunlop en Helena Carolina Buurman van Vreeden geboren, Samuel Johannes Cornelis, mijn vader en kleinzoon van Willem Buurman van Vreeden. Zijn geboorteplaats is Batavia.
In 1918 vraagt ook Willems zoon uit zijn eerste huwelijk Dirk Cornelis naamsverandering aan voor hem en zijn minderjarige kinderen:
Dochter Henriette Dora heeft de naamsverandering niet aangevraagd. Zij is in 1886 getrouwd met Jan Ilcken, in 1896 weduwe geworden en nooit hertrouwd. Zij had drie kinderen, die uiteraard de naam Ilcken droegen.
De tweede zoon van Dirk Cornelis, die óók Dirk Cornelis heet, volgt in 1949 Generaal Spoor op, die plotseling overlijdt. Hij draagt in mei 1950 zijn KNIL hoofdkwartier over aan het Indonesische leger.
Wat een bijzonder leven heb ik in deze 3 hoofdstukken beschreven! Wat zou ik overgrootvader Willem Buurman van Vreeden graag persoonlijk gekend hebben en vooral, wat zou ik graag hebben willen praten met overgrootmoeder Helena Caroline Schlutow. Veel is over haar niet te vinden, ook geen foto. Wie weet… na nader onderzoek weet ik daar toch nog eens de hand op te leggen.
Ons soort mensen 
Wat een prachtige verhalen, het is een plezier om ze te lezen!