Schootzitters….dit fenomeen is het thema van dit blog. Al jaren bekijk ik allerlei foto’s. Foto’s die ik zelf genomen heb, foto’s van anderen in de familie, foto’s van héél lang geleden, recentere foto’s en ik kom vele, vele foto’s tegen waar kinderen, dieren en knuffels op schoot zitten bij allerlei verschillende mensen.
Laat ik eens beginnen met de beschrijving die Wikipedia geeft van het fenomeen Schoot:
Ook geeft Wikipedia een definitie van een andere schoot… de schoot van Abraham, dat is het aangenaamste wat een mens kan bereiken:
Enfin… het is wel duidelijk… op schoot zitten is belangrijk, aangenaam en troostend. Ik vond een mooi gedicht van Tjitske Jansen:
Dan wordt het nu echt tijd voor de ‘op schoot foto’s’, die ik verzameld heb.
Laat ik beginnen met de dieren.
Heel veel honden en een paar poezen.
In de reeks met foto’s komen langs…. de eerste drie honden die ik thuis meemaakte, Erna, Dino en Walters. Het waren teckels en zij hebben er voor gezorgd dat het zaadje voor mijn liefde voor honden in mijn hart geplant is en in de loop van mijn leven tot volle wasdom is gekomen. Zij zaten allemaal graag op schoot. Bij mij en bij nog vele andere mensen.
Na deze drie schoonheden mijn eerste eigen hond Manja, een Basset artésien de Normandie.
Nadat Manja was overleden, helaas was ze pas vijf jaar toen ik haar moest laten inslapen was ik ondertussen naar Nijmegen verhuist. Na Manja ben ik voor enige tijd op poezen overgestapt. Dat waren er een drietal. Sita, Sijtje en Harold/Harriet. Ook die waren regelmatig in voor een schootsessie.
Voordat de laatste poes, dat was Sita, een sterretje werd schafte ik weer een hond aan, Dido. Die was een beetje groot om echt op schoot, maar kreeg het soms toch voor elkaar.
En niet lang daarna leerde ik Francien kennen, ook een groot hondenliefhebber.
Toen wij samen in een huis in Nijmegen gingen wonen begonnen wij dat samenzijn met drie honden, Dido van mij en Charlotje en Shiki van Francien.
Charlotje en Shiki waren niet zo schootzitterig, althans ik heb maar één foto van Shiki kunnen vinden, op schoot zittend bij Francien en van Charlotje heb ik een foto gevonden waar ze nog heél klein is en bij Francien’s zoon op schoot zit te genieten.
En na deze drie eerste gezamenlijke honden volgden er nog:
Soleil, Luna, Marre, Soera en Baya. De laatste twee nog bij ons en zij genieten vaak en graag van de mogelijkheid om bij ons of bij iemand die op bezoek is op schoot te zitten.
Na de eigen honden nog een kleine serie van honden van anderen, familie soms of vrienden en last but not least zijn ook de poezen van de partij.
Na de huisdieren de ‘schoot’ kinderen.
Om te beginnen de kinderen in het gezin waar ikzelf opgroeide. Mijn broers, mijn zus en ikzelf als ‘schootkind’.
Daarna gaan de foto’s terug in de tijd. Daar zitten en houden ouders en voorhouders kinderen op schoot. Al die foto’s waren oorspronkelijk zwart/wit foto’s, een aantal ervan heb ik met behulp van software ingekleurd.
Natuurlijk ook nog een serie met kinderen van de kinderen. Dat houdt voor mij in de kinderen van mijn broers en zus.
Ná mijn eigen familie komt de familie van mijn partner Francien in the picture. Haar eigen kinderen, een tweeling wordt op deze foto’s graag op schoot genomen. Natuurlijk door hun ouders, Francien en Elion en ook door grootouders.
Daaropvolgend komen Francien’s kleinkinderen in beeld, de kinderen van haar kinderen, ook zij hielden wel van een ‘schootsessie’.
Het ‘schootkinderen’ onderdeel wordt afgesloten met een paar ‘schoot’ scenes, waarbij kinderen van anderen in beeld komen.
En dan als laatste in deze ‘schoten’ reeks zijn de knuffels aan de beurt. Ook zij mochten zo nu en dan op een schoot plaatsnemen en werden daar gekoesterd.
Beren, poppen, een konijn en de muppetbeer zijn te zien.
En hier eindigt de ‘schoten’ serie.
Op schoot zitten, van heel vroeger tot ver in de toekomst zal dit fenomeen vereeuwigd worden.
Ons soort mensen 