In de maand augustus was ons vakantiegevoel over de wandeltocht allang overgegaan in de overtuiging dat de voettocht een levenswijze was. Een levenswijze die we voorlopig nog een tijd lang vol gingen houden tot het moment dat we ons einddoel Montaillou bereikt zouden hebben.
De maand augustus begon met een verjaardag. Francien was jarig en werd op 1 augustus 55 jaar. Die dag was een pittige en redelijk lange wandeldag. Wij liepen die dag 19 km. Meer dan het gemiddelde, want dat lag op 16 km per dag. Bovendien had Francien al sinds de dag ervoor erg veel last van haar rechterbeen. Zo veel last dat ze even dacht dat we die dag niet zouden kunnen lopen. Maar… dat gebeurde toch. We gingen op weg en hadden wat moeite met de route. Onderweg kwamen wij twee mannen tegen, waarvan er één verantwoordelijk was voor de balisage van de GR 7 in die buurt. Wij raakten aan de praat met de heren en zij waren zeer geïnteresseerd in onze wandelverhalen. De meneer van de GR 7 kon ons precies vertellen hoe wij weer op de juiste route terecht konden komen. Én, bovendien had hij stevige tape bij zich die Francien kon gebruiken voor haar pijnlijke rechtervoet. Dat hielp wonderwel erg goed. Gelukkig maar, want niet al te lang na deze ontmoeting begon het grote stijgen. Eenmaal aangekomen in het plaatsje St. Symphorien-sur-coise bleek het hotel dat wij op het oog hadden gesloten te zijn. De eigenaar was merkwaardig genoeg midden in het toeristenseizoen op vakantie. Er bleek niets anders op te zitten dan naar een camping te gaan en omdat dat echt te ver was om te lopen, wilden we daar graag met een taxi naar toe. Op het laatste moment bleken er op het terras van het café waar wij zaten een paar jongens te zitten die een gîte in de buurt wisten. Er werd voor ons naar die gîte gebeld en ja, daar konden we terecht. Ook dat was veel te ver om te lopen dus daar zijn we uiteindelijk met de taxi heen gegaan.
Het kostte, eenmaal daar aangekomen, even wat moeite om de gîtehouder ervan te overtuigen dat wij de honden natuurlijk ook graag mee naar binnen namen in de gîte. De gîtehouder maakte een heerlijk repas voor ons klaar, dat wij konden nuttigen onder het genot van klassieke muziek. De verjaardag kon daarmee niet meer stuk. Ook was de gîtehouder zo vriendelijk om ons aan de hand van een aantal kaarten precies uit te leggen hoe we onze weg moesten vervolgen de volgende dag. In die verjaardagsgîte was het zó stil en donker dat wij ons de volgende ochtend verslapen hadden en laat weer uit de gîte vertrokken en dat terwijl wij ook die dag 19 km moesten lopen.
Omdat we al in de Cevennen liepen ging het tijdens de wandeltochten behoorlijk op een neer wat betreft het profiel van de wandeling. Met name als we voor een overnachting naar een stadje of dorp wilden moesten we regelmatig behoorlijk dalen om het plaatsje, dat zich meestal in het dal bevond te bereiken met als consequentie dat we de volgende ochtend dan ook dat hele end weer moesten stijgen om de wandeling te kunnen vervolgen.
De dag ná de verjaardag van Francien kwamen we in de stad Saint Chamond aan waar we voor drie dagen een kamer in een hotel boekten om een beetje rust te houden, kleren te wassen en een grote sporttas te kopen waar we aardig wat van onze spullen vanuit de rugzak in hebben overgepakt. Met collega Ellie, die we al eerder tijdens de voettocht hadden ontmoet in Gondrecourt-le-Chateau had ik afgesproken dat zij die tas zouden gaan ophalen in het hotel. Zij zouden op korte termijn weer naar Zuid-Frankrijk gaan en waren bereid onze tas op te halen. Die zouden we dan in Nijmegen weer terug krijgen.
Nadat we al die spullen niet meer mee hoefden te zeulen leek het de eerste dag alsof we de berg op vlogen, maar al gauw voelde het gewicht dat we nog over hadden toch weer als een zak met kiezelstenen die je op je rug leek te hebben..
In dit deel van Frankrijk konden wij door het toeristische karakter van deze omgeving veel vaker in een gîte of gîte d’étappe overnachten als daarvoor het geval was. Maar we verbleven ook wel in hotels. We kwamen bijvoorbeeld op negen augustus in Central Hotel in Fay-sur-Lignon aan. Op die dag waren de kinderen van Francien, Ditte en Elger, jarig en die kon ze na aankomst in het hotel bellen. In dit hotel hielden we ook een rustdag. De dag na aankomst gingen we lekker koffie drinken op een terras en toen bleek dat er een circus in het plaatsje werd opgetuigd.
’s Avonds zou daar een voorstelling gehouden worden. Er liepen ganzen rond en kippen en ook lama’s waren van de partij. Die werden allemaal gebruikt bij de circusvoorstelling.
Op 19 augustus kwamen wij in het plaatsje Villefort aan. Wij zaten daar in een hotel. Die avond belde Francien naar Elion en het bleek slecht te gaan met ons derde hondje Charlotje. Charlotje was een Fauve de Bretagne en was thuisgebleven omdat ze te oud was om het hele end mee te lopen. Marie-Louise, onze hulp, verbleef al sinds ons vertrek in ons huis en zorgde voor het huis en voor Charlotje. Elion deelde mee dat het slecht ging met Charlotje. Francien heeft vervolgens gebeld met Marie-Louise en met haar afgesproken dat ze met haar naar de dierenarts zou gaan om haar in te laten slapen. Elion zou ter ondersteuning mee gaan. Later op de avond belde Elion nog eens en vertelde dat Charlotje inderdaad ’s middags was ingeslapen. Óók vertelde hij dat het slecht ging met de moeder van Francien, die 94 jaar was en in een verpleeghuis verbleef. Na overleg met verschillende mensen heeft Francien besloten dat wij op 21 augustus met de trein terug naar Nijmegen zouden gaan. Gelukkig was er in Villefort een station
en zijn wij eerst met enige lokale treinen naar Parijs gegaan en vandaar uit met de TGV naar Nederland. De volgende dag was er natuurlijk heel veel telefonisch verkeer. ’s Middags is Francien naar haar moeder gegaan. Zij leefde nog maar was niet bij kennis. De volgende dag is Franciens moeder in de avond overleden. Uiteindelijk was het natuurlijk heel fijn dat we zo snel het besluit hadden genomen om naar Nijmegen te gaan. Francien was op tijd om aanwezig te zijn bij het overlijden van haar moeder.
De volgende dagen moest er natuurlijk van alles geregeld worden. Op 27 augustus was de crematie in Arnhem en de volgende dag zijn wij weer met de trein terug gegaan om onze voettocht te vervolgen. Wij werden door vriendin Menny naar station Bruxelles-midi gebracht.
Van daaruit zijn wij eerst met de TGV naar Parijs gegaan en na een overstap met een andere TGV naar Nîmes, waar wij een nachtje in een hotel zijn blijven slapen. De volgende dag ontmoetten wij daar voor de derde maal tijdens de tocht Ellie en Fred, die daar in de buurt in een caravan vakantie hielden. Zij haalden ons op bij station Nîmes en brachten ons met de auto naar Villefort, waar wij ruim een week eerder de voettocht hadden onderbroken. Toen wij de auto waren uitgestapt zijn wij meteen weer op weg gegaan om de tocht voort te zetten.
Op 30 augustus kwamen we in een onbeheerde gîte in Felgerolles aan waar mensen stapels heerlijk eten naar binnen droegen.
In het gehuchtje waar de gîte zich bevond was niets te krijgen en één van de mensen zei dat twee km. verderop een goed restaurant was. Wij op stap. Toen we nog maar kort op weg waren stonden wij opeens oog in oog met een stel koeien én een paar jonge stieren, die heel veel belangstelling voor de honden hadden. Wij zijn meteen rechtsomkeert gedraaid en weer terug naar de gîte gegaan. Wij durfden daar niet langs. Toen we weer teruggekeerd waren in de gîte heeft Francien bij een huis in het gehuchtje waar ze een hond hoorde blaffen een blik hondeneten gevraagd, dus de honden konden eten. Voor ons hadden we niets kunnen krijgen. De mensen van al het eten kwamen weer terug met zelfgeplukte champignons en ik dacht dat ze toen vroegen of we mee wilden eten, maar ik wist niet geheel zeker of ze dat ook daadwerkelijk was wat ze gezegd hadden. Er kwam nog een ander stel mensen die boodschappen in een dorp verderop gingen doen, met de auto natuurlijk. Aan hen hadden we gevraagd om ook iets voor ons mee te nemen én een fles wijn! Gelukkig… uiteindelijk bleek dat wij inderdaad uitgenodigd waren voor het eten en wij kregen een heerlijke maaltijd voorgeschoteld. Uiteraard hebben wij onze fles wijn ook ingebracht om tijdens de maaltijd op te drinken. Het gesprek dat die avond door de vier Fransen gevoerd werd ging uitsluitend en alleen over eten. Het verbaasde ons allebei zeer dat mensen over dat onderwerp zó lang en zó uitvoerig kunnen spreken. Een leuke anekdote was ook nog dat één van de stellen een grote herder met de naam Wendy bij zich had.
Het beest werd de hele avond bijna doodgeknuffeld door z’n baas en ook onze honden kregen regelmatig een knuffelbeurt. Zij waren daar een stuk minder van gediend dan Wendy.
De SPREUKEN van Francien van augustus.
De foto’s zijn van Heldine
VRIJDAG 1 AUGUSTUS: (Chatelus. Gîte d’étape)
De blik van de ander bepaalt (mede) (in hoge mate) je houding.
ZATERDAG 2 AUGUSTUS: (St. Chamond. Hotel)
Iedere woestijn kent haar oases.
ZONDAG 3 AUGUSTUS: (Saint Chamond. Hotel)
Kilometers zijn niet altijd even lang.
MAANDAG 4 AUGUSTUS: (Saint Chamond. Hotel)
Het leven raast volkomen willekeurig voort. (Het wordt niemand in het bijzonder aangedaan)
DINSDAG 5 AUGUSTUS: (Le Bessat. Hotel)
Van de regen die niet op je huis valt, merk je minder.
WOENSDAG 6 AUGUSTUS: (Le Tracol. Auberge)
Het ontwijken van de massa kost veel energie.
DONDERDAG 7 AUGUSTUS: (St. Bonnet-le-froid. Gîte d’étape)
Ook in de woestijn is het winter.
VRIJDAG 8 AUGUSTUS: (Devesset. Hotel)
Wanneer je kracht (energie) over hebt, geef het degene die kracht tekort komt.
ZATERDAG 9 AUGUSTUS: (Fay-sur-Lignon. Hotel)
Negatieve tekens zijn belangrijk voor de juiste weg.
ZONDAG 10 AUGUSTUS: (Fay-sur-Lignon. Hotel)
Wij zijn allemaal passanten.
MAANDAG 11 AUGUSTUS: (Les Estables. Hotel)
Veel eten is een korte termijn genoegen.
DINSDAG 12 AUGUSTUS: (Saint Eulalie. Camping municipale)
Liefde en haat worden tegelijkertijd gezaaid.
WOENSDAG 13 AUGUSTUS: (Laligier. Hotel)
Het ene jaar oogst men meer liefde, het andere meer haat.
DONDERDAG 14 AUGUSTUS: (Lesparet. Gîte d’étape)
Zowel liefde als haat zijn bronnen van energie.
VRIJDAG 15 AUGUSTUS: (St. Laurent-les-bains. Kamer op de camping)
Naar de top is moeizaam, maar eenvoudiger dan naar het dal.
ZATERDAG 16 AUGUSTUS: (La Bastide-Puylaurent. Hotel)
Oprecht bidden is vurig verlangen naar een wonder.
ZONDAG 17 AUGUSTUS: (La Bastide-Puylaurent. Hotel)
Oprecht bidden is innig danken voor een wonder.
MAANDAG 18 AUGUSTUS: (Villefort. Hotel dus lac)
Voor het noodlot op de loop gaan is onbegonnen werk.
DINSDAG 19 AUGUSTUS: (Villefort. Hotel Balme)
De ene minuut ben je er bijna, de andere nog lang niet.
WOENSDAG 20 AUGUSTUS: (Villefort. Hotel Balme)
Geen hond gaat een leven lang mee.
DONDERDAG 21 AUGUSTUS: (Nijmegen. Thuis)
Een onderbroken leven kan worden voortgezet.
VRIJDAG 22 AUGUSTUS: (Nijmegen. Thuis)
Vergeet niet hoe het was als het anders wordt.
ZATERDAG 23 AUGUSTUS: (Nijmegen. Thuis)
In een doodstrijd staat de winnaar bij voorbaat vast.
ZONDAG 24 AUGUSTUS: (Nijmegen. Thuis)
Recht door zee geeft veel brandingsweerstand.
MAANDAG 25 AUGUSTUS: (Nijmegen. Thuis)
Liefde en haat laten zich delen.
DINSDAG 26 AUGUSTUS: (Nijmegen. Thuis)
Als de weg telt, laat dan de weg tellen.
WOENSDAG 27 AUGUSTUS: (Nijmegen. Thuis)
Vergeet niet de verdiensten van anderen te tellen.
DONDERDAG 28 AUGUSTUS: (Nîmes. Hotel)
Geen stap is als de vorige.
VRIJDAG 29 AUGUSTUS: (Mas de la Barque. Gîte d’étape)
Soms wordt een doel bereikt voordat een weg is afgelegd.
ZATERDAG 30 AUGUSTUS: (Felgerolle. Onbeheerde gite)
Vaste gewoonten geven de schijn van zekerheid.
ZONDAG 31 AUGUSTUS: (Casagnas. Gîte d’étape)
Laat ongenoegen genoegen doorlaten.
Ons soort mensen 