Op ballet

Een kort verhaal over mijn ballet carrière

Acht jaren lang zat ik op ballet. Van vier tot twaalf jaar. Dat heb ik toch mooi lang volgehouden kan je wel zeggen.

Mijn oudere broers en mijn oudere zus zaten óók op ballet. Mijn oudste broer gaf daar wel na vrij korte tijd de brui aan. De broer die daar op volgde, mijn een na oudste broer heeft het daarentegen véél langer volgehouden. Op de foto hierboven sta ik links.

Acht jaar ná mij kwam er nog een broertje, een zogenaamd nakomertje. Die is niet op balletles geweest.

Toen ik ongeveer drie jaar was kwam ik vanuit Nederlands Indië, waar ik geboren ben, naar Nederland. De broers en zus, die ouder waren dan ik kwamen toen natuurlijk ook terug uit Indië, maar zij waren daar niet geboren. Zij waren daar als kleine kinderen samen met mijn moeder naartoe gereisd. Mijn vader zat toen al enige maanden in Indië.

Ik zat op balletles bij Mevr. Maud Kool. Toen de lessen begonnen woonden wij nog in Bloemendaal, maar al heel snel verhuisden wij naar Haarlem en kregen wij les in de gymzaal van de Floraschool aan het Floraplein in Haarlem.

Ik zat in dezelfde balletklas als mijn zus en natuurlijk moesten wij eerst alle voetposities leren. Als ik me goed herinner zijn dat er vijf.

Die vijf posities waren er ook voor de armstand. Die zou ik eigenlijk niet meer zo precies weten. Natuurlijk heb ik het even opgezocht op internet en de afbeeldingen zet ik hier even bij.

En verder, wat leer je als kleine dreumes nog meer tijdens de balletlessen. Sierlijk zitten, sierlijk lopen. Allemaal geen sinecure voor een klein kamerolifantje als ik was. Ik geloof niet dat ik een hekel had aan de lessen. Vooral ook omdat ik niet alleen ernaartoe hoefde. Mijn oudere zus ging altijd mee, dat gaf natuurlijk  een veilig gevoel.

Mijn oudere broer, die vele jaren op ballet gezeten heeft, was erg goed. Hij was wèl sierlijk en kon heel mooi  en héél hoog springen.

In die acht jaren heb ik vaak meegedaan aan balletuitvoeringen. Als kleuter deed ik mee in een grote groep en drentelde dan zo’n beetje mee als engeltje of kleine fee. Ik heb begrepen dat ik regelmatig al neuspeuterend geïnteresseerd om me heen keek, maar de pasjes die gemaakt moesten worden al lang vergeten was. Toen ik iets ouder was ben ik ook herderinnetje geweest. In ieder geval was mijn talent op balletgebied niet van dien aard dat ik ooit een grote glanzende hoofdrol mocht dansen. Dat vond ik eerlijk gezegd helemaal niet erg.

Mijn laatste rol die ik danste tijdens een optreden in het openluchttheater in Bloemendaal was die waarin ik een beer voorstelde. De voorstelling heette ‘La boîte á joujoux’, dit betekent de speelgoedkist, en er moest gedanst worden op muziek van Debussy.

Mijn broer deed ook mee en was soldaat. Maar ik was dus beer en dat paste zo wonderwel goed bij mij. Ik was geen poppenkind, nee… ik was van de beren. Op mijn verlanglijstjes die ik als kind maakte stond bovenaan altijd een beer. Ik had er dan ook een hele verzameling van. Bij iedere nieuwe beer verzon ik samen met mijn vader een mooie naam voor de nieuwe aanwinst. Orsini heette er een, Nepomuk weer een andere. Ik had Teddy 1 en Teddy 2. Rosa was een klein roze beertje.

Beer zijn tijdens mijn laatste balletoptreden…. Ik had het niet beter kunnen wensen!