Jules en Margot. Het heeft even geduurd voordat deze twee mensen, ná de ontmoeting op de soos in Den Haag, zover waren dat ze een paar werden. Beide zijn in Indië geboren, Jules in Batavia en Margot in Semarang. Rond 1900 wonen ze allebei in Den Haag en komen ze elkaar tegen op de Indische soos. Ze zijn beiden voor een tijd naar Nederland gegaan om daar de middelbare school af te maken en opleidingen te volgen. Wonen doen ze bij familie. Jules wil graag de ambtenarij in Indië in en Margot volgt cursussen voor het onderwijzeressenexamen.
Ná de ontmoeting op de soos komen de twee jongelieden elkaar nog regelmatig tegen, soms op de soos, soms op familiebijeenkomsten van deze en gene.
In het jaar 1905 zijn ook de ouders van de twee op de hoogte van hun kennismaking en het blijkt dat die zeer ingenomen zouden zijn met een huwelijk tussen Jules en Margot. Eind van dat jaar komen de ouders van Jules naar Nederland en verblijven enige tijd in een pension in den Haag om het huwelijk te gaan regelen. Dat huwelijk zal gaan plaatsvinden in maart 1906. Jules en Margot zijn beiden klaar met hun opleidingen en zullen niet lang nadat het huwelijk gesloten is weer terug gaan naar Indië. Zij gaan zich vestigen in Batavia, Jules heeft daar een ambtenaarsbaan gekregen. Margot gaat kijken of zij, als zij zich daar gevestigd hebben misschien een baan als onderwijzeres kan krijgen.
Het huwelijk wordt natuurlijk gesloten in Den Haag en het is een prachtig feest!
Eind maart vertrekken Jules en Margot met de trein naar Genua. Daar zullen ze per boot verder reizen naar Batavia.
De treinreis naar Genua is mooi, eigenlijk beschouwen ze deze reis een beetje als hun huwelijksreis. Na de treinreis gaat de reis verder per boot naar Batavia.
Mei 1906 komen de twee aan in Batavia en betrekken hun huis.
De eerste huwelijksmaanden is het behoorlijk wennen aan elkaar. Jules vindt het belangrijk zich op zijn nieuwe werk goed te presenteren. Hij werkt hard, lang en veel.
Het lukt Margot niet om een leuke baan te vinden. Ze vindt het moeilijk om de dagen op een prettige manier door te komen. Ze kent in Batavia maar weinig mensen. Haar ouders wonen in Semarang. Daar ga je niet voor een kopje koffie even naartoe. Ze neemt zo nu en dan de boot naar Semarang en blijft dan een dag of twee bij haar ouders. Als ze thuis is en Jules komt uit zijn werk komt het gesprek meestal maar moeilijk op gang. In het weekend gaan ze samen uit en dat vinden ze beiden erg fijn. Lekker naar muziek luisteren, dansen, eten met de collega’s van Jules en hun echtgenotes.
Maart 1907 komt kleine Jaap ter wereld. Een leuk klein ventje die Margot goed weet bezig te houden. Ze geniet van hem.
Kleine Jaap blijft alleen zonder broertjes of zusjes en Margot krijgt het maar niet voor elkaar om zich echt thuis te voelen in Batavia. Natuurlijk…. Ze heeft wel vriendinnen, maar heel erg close wordt het allemaal niet.
Jules leeft nog steeds erg voor zijn werk en bovendien heeft hij plaatsgenomen in enkele besturen en zit hij op een criquetclub. Heel veel zien ze elkaar niet, laat staan dat ze ooit echt met elkaar praten of lekker plezier maken. Margot voelt zich eenzaam daar in Batavia.
In 1914 gaan Margot en Jules samen met kleine Jaap voor een paar maanden op verlof naar Nederland.
De bootreis is wel heerlijk, zo met z’n drieën. Jules is lekker ontspannen, trekt volop met kleine Jaap op en lijkt daar behoorlijk veel plezier in te hebben. In Den Haag aangekomen hebben ze het druk met familiebezoek. Grootouders, ooms en tantes zijn natuurlijk razend nieuwsgierig naar kleine Jaap, dus ze zijn veel op stap met het ventje en zien heel veel mensen.
Weer aangekomen in Indië is de situatie alweer snel zoals die was voordat ze naar Nederland gingen.
En opeens is het teveel geworden voor Margot. Januari 1918 vlucht ze het huis uit. Met de trein gaat ze naar Bandung, neemt daar een kamer in een pension, gebruikt een andere naam en gaat proberen daar een nieuw leven op te bouwen. Ze krijgt werk als gouvernante van het dochtertje van een ambtenaar van het boschwezen en kan op die manier enige maanden haar hoofd boven water houden. Het is een heel moeilijk en zwaar leven voor haar. Ze mist kleine Jaap ontzettend en de eenzaamheid is door deze vlucht verre van opgelost.
Op 12 maart leest ze de advertentie in de krant:
Nu slaat de twijfel toe. Wat moet ze doen?
Dit verhaal is geschreven naar aanleiding van een advertentie die ik in een Indische Krant vond, ‘Het nieuws van den dag voor Nederlandsch-Indië’ van 12-3-1918.
De mensen die in dit verhaal een rol spelen zijn geen familieleden van mij, maar ik heb natuurlijk wel bepaalde dingen die ik zo her en der over mijn voorouders gelezen heb met elkaar gecombineerd.
Ook de foto’s zijn geen familieleden. Deze foto’s vond ik op https://nl.pinterest.com/ .
Ons soort mensen 