1882 Batavia. Eugenie gaat op dinsdagavond 11 juli gezellig op bezoek bij Frits en Helene Havelaar. Zij wonen in de buurt van de Planten- en Dierentuin in Batavia. Haar man Karel kan niet mee gaan. Hij is dokter en heeft dienst die avond. Dat is Eugenie natuurlijk wel gewend, dus ze gaat lekker alleen op stap.
Om op de uitnodiging voor het etentje in te kunnen gaan heeft ze een dos-á-dos besteld. Karel en Eugenie wonen in Weltevreden. Om een uur of zes komt de dos-á-dos voorrijden. Eugenie vindt het heerlijk om even helemaal alleen dat ritje naar Frits en Helene te maken. De zon gaat rond half zeven onder. Schemering bestaat er nauwelijks in Indië. Tussen half zeven en zeven uur is het … boem… avond.
Eugenie wordt hartelijk verwelkomd in het gezellige huis van Frits en Helene. Eerst gaan ze lekker zitten op de galerij achter het huis en nemen een heerlijk aperitief. Alle nieuwtjes uit de stad nemen ze met elkaar door. Alle nieuwtjes uit het verre Nederland worden uitgewisseld. En de kinderen… hoe gaat het daarmee. Frits en Helena hebben er twee. De oudste, zoontje Guustaaf, is net 10 jaar geworden en zijn zus Eloise is 8 jaar. Helene laat trots de tekenprestaties van haar, in haar ogen, heel kunstzinnige dochter zien. En dan, na een uurtje borrelen staat het eten klaar op tafel. Helene heeft aan de kokkie gevraagd om een heerlijk diner te koken. Daar is zij uitstekend in geslaagd. Op het menu staan veel heerlijke gerechten zoals rempah kerrie, sajoer lodeh tjamboer, sambal goreng telor, sambal ati, sambal goreng babi, sambal boontjes, piendang koening van vis en nog een paar heerlijk bijgerechten. Een dergelijk menu vraagt wel even tijd om van te genieten en alle gerechten uit te proberen.
De gesprekken gaan aan tafel natuurlijk door. De twee kinderen mogen voor de speciale gelegenheid lekker met de grote mensen mee-eten en vertellen honderduit over hun belevenissen.
Na het eten moeten de kinderen naar bed en Eugenie, Helene en Frits nemen nog een kop koffie en een glaasje cognac op de galerij en dan wordt het tijd voor Eugenie om weer huiswaarts te keren.
De dos-á-dos die haar weer naar huis zal rijden is rond 10 uur besteld.
Gelukkig, tien minuten na 10 uur rijdt de dos-à-dos het erf op. Het paard lijkt wat onrustig als Eugenie buiten komt om in te gaan stappen.
Uiteraard gaat Eugenie er van uit dat de koetsier het paard goed in de hand heeft.
Zij neemt afscheid van haar vrienden Frits en Helene en wenst ze een goede nachtrust en neemt plaats in het kleine rijtuigje.
Net op dat moment neemt de bokkigheid van het paard onrustbarend toe. Eugenie probeert net de passagiersplaats in te klimmen als het paard er met een grote galopsprong vandoor gaat. Door de plotselinge ruk verliest Eugenie haar evenwicht en valt op de stenen. De weg voor het huis is net van nieuw grind voorzien en de val is behoorlijk pijnlijk. Eugenie voelt een steek door haar enkel gaan en het lukt haar niet om op te staan. Natuurlijk snellen Helene en Frits haar te hulp en na een kleine pauze lukt het Eugenie om weer op haar benen te gaan staan. Met een pijnlijke grimas probeert zij wat stapjes te doen. En, hoewel de enkel behoorlijk aan het zwellen is gegaan lijkt hij niet gebroken.
De koetsier heeft ondertussen geprobeerd het paard te kalmeren en rijdt weer voor. Frits houdt, als voorzorgsmaatregel, het paard in toom en Helene helpt Eugenie zo goed en zo kwaad als het gaat de do-á-dos in.
Frits vraagt de koetsier om Eugenie, bij aankomst bij haar huis, te begeleiden tot de voordeur. Dat belooft hij.
En zo komt, aan wat een hele gezellige avond was een nogal pijnlijk einde.
Twee dagen later staat er in de Java bode een berichtje over deze ongelukkige val. Natuurlijk is de pijn van de kneuzing op dat moment echt nog niet over, maar een week of twee later kan Eugenie gelukkig weer aardig uit de voeten.
N.B. Dit is geen verhaal waar mijn familie of voorouders in voorkomen. Het is een gefantaseerd verhaal n.a.v. het berichtje in de krant dat hierboven is opgenomen.
Ons soort mensen 
Leuk verhaal!