Dit blog gaat over parafernalia. In dit geval natuurlijk over enige parafernalia uit de Dunlop familie.
Wat zijn dat precies…. parafernalia. De definitie heb ik natuurlijk even opgezocht.
“Familie parafernalia” verwijst naar zaken die specifiek bij een familie horen of die door een familie worden verzameld, vaak als aandenken of ter herinnering. Het kan gaan om allerlei voorwerpen, zoals foto’s, sieraden, documenten, of andere spullen die een speciale betekenis hebben voor de familiegeschiedenis of individuele familieleden. De term wordt ook gebruikt om te verwijzen naar de persoonlijke bezittingen van een gehuwde vrouw, maar de betekenis is inmiddels breder geworden en verwijst naar alles wat bij een persoon of een familie hoort.
Dat is duidelijk. Dus ben ik gaan zitten, nadenken, noteren wat er in ‘onze’ Dunlop familie of de Dunlop familie in het algemeen of hij het industriële woord Dunlop tot dergelijke parafernalia gerekend zou kunnen worden.
Ik begin met mijn eigen familie, vervolgens heb ik natuurlijk de familie die te vinden is in stambomen, in de boeken van het patriciaat, ouders, voorouders.
Gevolgd door een opsomming van parafernalia die bij het woord ‘Dunlop’ behoren en ik kan mededelen…. dat zijn er veel, heel erg veel en zo veel dat het er echt té veel zijn om op te noemen maar een aantal van deze parafernalia ga ik natuurlijk toch laten zien.
In de eigen familie begin ik met het beschrijven en laten zien van enige mooie voorwerpen die door meerdere mensen in de familie zijn gebruikt.
De doopjurk.
Mijn jongste broer Guus werd geboren in 1955 en als eerste in ons gezin werd hij al heel snel ná zijn geboorte gedoopt. Dat komt zo…. hij was de eerste van de kinderen die in een katholiek gezin werd geboren. De andere vier kinderen, waarvan ik er één ben werden in het jaar ervoor, in de paasnacht van 1954, samen met mijn ouders katholiek gedoopt in de kathedrale basiliek van Haarlem.
Over de doop jurk van Guus heb ik op deze website als eens een blog geschreven:
In dit verhaal over de doopjurk wordt ook gewag gemaakt van ‘de Eerste heilige communie jurk’ die door mijn zus en door mijzelf zijn gedragen.
Mijn ‘Heldientje’ attributen.
Ik werd in 1947 in Soerabaja geboren, ver weg van Nederland en ook ver weg van mijn oma Dunlop, die natuurlijk toen in Nederland verbleef. Oma Dunlop liet ter gelegenheid van die geboorte twee ‘Heldientje’ attributen maken. Een zilveren bekertje waar Heldientje op was gegraveerd én mijn geboortedatum 2-12-1947 en een speldje, om een chique woord te gebruiken een broche, óók met de naam Heldientje erop. Of ik die broche ooit gedragen heb… daar heb ik geen herinneringen aan, Het bekertje en het speldje zijn allebei nog in mijn bezit en natuurlijk koester ik deze twee attributen.
Ik ben genoemd naar mijn twee grootmoeders, Helena was één van de namen van oma Dunlop en Lefferdina was de naam van mijn oma Reindersma. Mijn vader heeft de verbindingsnaam Heldine verzonnen, Hel van Helena en Dine van Lefferdina, en dat is de naam die ik mijn hele leven tot nu toe heb gedragen. Mijn oma Reindersma, de moeder van mijn moeder, werd Dien genoemd.
De Hindeloopen kinderstoel.
Mijn ouders hebben toen broer Bram in 1943 in Velp geboren was een Hinloopen kinderstoel gekocht… of misschien gekregen, dat vertelt het verhaal niet. Nadat de twee oudste broers daar in gezeten hadden is mijn vader alleen in 1945 naar Nederlands-Indië gegaan. In maart 1946 beviel mijn moeder van mijn zus Caroline. Daarna is mijn moeder met die kleine baby en haar twee oudere broers óók naar Indië vertrokken. Zonder Hindeloopen kinderstoel. In december 1947 werd ik in Soerabaya geboren. Mijn zus en ik moesten het dus zonder die mooie kinderstoel stellen, maar hadden het ook zonder die stoel gezellig met elkaar.
In 1950 gingen wij allemaal naar Nederland. In 1955 kwam er nog een broertje en….. ook hij mocht eten in de mooie Hindeloopen kinderstoel. Die was al die tijd opgeslagen en werd weer uit die opslag gehaald.
Toen jongste broer Guus zelf kinderen kreeg mocht zijn zoon Eelco ook zijn boterhammetjes en andere maaltijden gezeten in de Hindeloopen kinderstoel nuttigen. Of ook oudere zus Martine gebruik gemaakt heeft van de stoel vertelt het verhaal niet. Daar heb ik geen foto van terug kunnen vinden.
De bruidssluier.
De bruidssluier uit dit verhaal behoort ook tot onze parafernalia. Deze bruidsluier is gedragen door mijn moeder in 1941, door mijn zus in 1969 en door mijn schoonzus in 1973.
Waar de bruidssluier precies vandaan komt heb ik niet met 100% zekerheid kunnen achterhalen. Mijn oma Dunlop is getrouwd in 1906. Ik heb één bruidsfoto van haar die ik zeer nauwkeurig bestudeerd heb en het zou kunnen dat de sluier die mijn oma tijdens haar huwelijk in 1906 in Soerabaja droeg dezelfde is als die mijn moeder, mijn zus en mijn schoonzus hebben gedragen.
Familiewapen, zegelring en enkele andere zaken.
Het familiewapen van de Dunlop familie is afkomstig uit Schotland. In Schotland bevindt zich een plaatsje met de naam Dunlop. Daar komt de achternaam Dunlop vandaan.
Het deel van Schotland waar dit stadje te vinden is zijn de lowlands.
Ik neem hierbij op wat ik over de Dunlop oorsprong en het Dunlop familiewapen heb kunnen vinden:
De Dunlop-familie is vernoemd naar de plaats Dunlop in Cunningham, Ayrshire (Schotland). De naam komt mogelijk van het Gaelic “dùn‑lopach” (“modderige heuvel”) of “dun lop” (“fort bij de bocht”)
De oudste vermeldingen gaan terug tot de 13e eeuw; Willem de Dunlop (Dominus Willelmus) speelde al een rol in 1260. Kort daarna werd het wapen rond 1300 toegekend ─ een rode twee-koppige adelaar op zilveren achtergrond.
De variant “of that Ilk” was de hoofdvertakking. Andere afstammingslijnen (zoals Garnkirk of Carmyle) ontwikkelden later subtiele wijzigingen in hun wapens ─ vaak met een ster, roos of rand als onderscheiding.
Een toelichting bij de fotoreeks:
1. Het familiewapen
2-3-4. Familiewapen door mijn vader geborduurd voor zoon Guus – achterop de lijst van het familiewapen, ‘gemaakt in november 1976’ – mijn vader bezig met het borduren van het familiewapen.
5. mijn zegelring. Nu in het bezit van Martine, dochter van Guus.
6. afbeelding van het familiewapen gebruikt voor zegel.
7. Een aangetekende brief van mijn vader, waar hij zijn zegelring gebruikte voor het verzegelen.
8. mijn vader voor het familiewapen.
9. mijn moeder ” “
10. Sam ” “
11. Bram ” “
12. Caroline ” “
13. Heldine ” “
14. Guus ” “
15. Heldine in Dunlop in Schotland.
Het zilveren bestek.
Het volgende deel van dit blog gaat over een ander familiestuk.
Van mijn oma Dunlop erfde ik een zilveren bestek. Mijn ouders hebben dat bestek lang in bewaring gehouden. Er zat nl een brief bij met de volgende tekst:
Parkhotel de Luchte
Lochem
3 februari 1953
Voor mijn petekind Helena Lefferdina Dunlop geboren te Soerabaya 2 december 1947.
Mijn oma Dunlop Dunlop had tegen mijn ouders gezegd dat zij dit zilveren bestek ‘Bij haar huwelijk’ moesten geven.
Vervolgens een lange lijst met een opsomming van alles wat bij de zilvercollectie hoorde. Ik kreeg dat zilveren bestek toen ik tegen de 30 liep. Ik denk dat mijn ouders dachten…. dat huwelijk van Heldine… dat gaat niet meer gebeuren, dus geven we het zilveren bestek alsnog.
Dat hadden mijn ouders goed ingeschat… dat huwelijk kwam er niet en ik leefde allang op mijzelf.
Dat bestek heeft toen heel lang bovenop bij mij de kast gelegen. Ik heb het zo nu en dan door mijn handen laten gaan.
Pas onlangs, ongeveer een jaar gelden heb ik het allemaal goed bekeken en het was mooi, héél mooi, maar voor mij niet echt om bij mij, bij ons, in de besteklade te leggen. Dus… besloot ik het bestek te verkopen. Tot heden is dat nog niet gebeurd.
De foto’s die hierbij zijn gevoegd laten niet alle onderdelen van het bestek zien. Op de lijst van oma is wel de gehele inhoud opgenomen.
En nog wat andere zaken….
Te beginnen met een huwelijkslepel ter gelegenheid van het 25 jarig huwelijk van mijn grootouders van vaderskant opa en oma Dunlop.
Deze huwelijkslepel was niet in het bezit van mijn ouders of van mij of iemand anders in de familie.
Deze huwelijkslepel werd mij via mail aangeboden door een zilverantiquair. De lepel niet gekocht, de foto’s wèl behouden.
Karikatuur opa Dunlop.
Een volgend attribuut… wèl in mijn bezit. Een karikatuur van mijn grootvader Dunlop, vader van mijn vader. Het heeft lang aan de muur gehangen bij mijn ouders en nu al geruime tijd in mijn bezit.
Ik heb deze grootvader niet gekend. Hij overleed in 1942 en ik werd geboren in 1947. Hij was eigenaar en compagnon in de firma E.Dunlop & Co en ik heb over hem en zijn handelsonderneming de nodige blogs geschreven.
Tenslotte.
Dit blog eindigt natuurlijk met een aantal parafernalia die niet met familiaire zaken te maken hebben maar wel met de naam Dunlop. Die…. hoe je het ook went of keert veel met elkaar te maken hebben.
Al die bekende en minder bekende Dunlop producten hebben als oorsprong dezelfde Schotse wortels als de wortels die voor de Dunlop families over de hele wereld gelden , óók voor onze familie. Daar gaat een groot deel van deze website over, al zijn er ook over de familie van mijn moeder, De Reindersma’s vele verhalen geschreven.
Bij de laatste foto wordt gesproken over het bliz/dunlop ventiel.
voor een toelichting daarop hierbij een link naar een blog waar dit wordt uitgelegd:
Ons soort mensen 