Een fotoverhaal over mijn grote liefde ‘de beer’.
Speelgoedbeer, echte beer, boekenbeer… het maakt niet uit.
Beren, beren en nog ’s beren.
Ik hield niet van poppen als kind. Bovenaan mijn verjaardagsverlanglijstje stond jarenlang ‘een beer’! En dat duurde wel tot ik een jaar of 12 was, althans in mijn herinnering. Rond de twaalf jaar ging ik naar kostschool en natuurlijk, voor op en in het bed in de chambrette ging er een beer mee.
Wat deed ik met die beren? Spelen, vasthouden, knuffelen, ze voorlezen, pepermuntjes geven, ermee praten.
Maar het begon natuurlijk altijd met een naam.
Allemaal kan ik ze niet meer herinneren. Maar de eerste heette Teddy 2. Er was al een Teddy in huis. Zal wel van één van mijn broers zijn geweest. Maar ik wilde ook graag een Teddy hebben. Dat werd dus Teddy 2.
Daarna kwamen nog: Nepomuk, Winnie (uiteraard naar Winnie the Poeh genoemd), Orsini, Rosa, Bija (ik geloof dat dat niet mijn beer was, maar die van mijn kleine broertje, die heb ik geannexeerd)
Mijn vader hielp nogal eens met het zoeken naar een naam en hij opperde de naam Nepomuk. Nepomuk was een heilige in Tsjechië, toen nog Tsjechoslowakije, die een standbeeld had en heeft op een brug in Praag. Waarom hij daar op dat moment mee kwam, ik weet dat niet, maar ik vond het een passende naam. Dat gold ook voor Orsini. Orsini was de grootste beer die ik gehad heb. Helaas kan ik van hem geen foto vinden in mijn fotoverzameling. Naar mijn herinnering vertelde mijn vader dat Orsini een Italiaanse vrijheidsstrijder was, maar ik kan op internet helaas niet echt een sluitende beschrijving daarvan vinden. Ik vond de naam mooi en dat werd het dus.
Mijn oudste broer die als kind al begon met veel fotograferen en die daar later ook zijn beroep van gemaakt heeft, maakte ooit met Orsini en andere beren een table-top fotoserie. Dat hield in dat hij op tafel een soort scene opstelde, met al die beren dus en met voorwerpen om er een soort voorstelling van te maken. Een bos bijvoorbeeld, of een kamer in een huis. En daar gebruikte hij dus onder andere die beren voor. Ook die foto’s heb ik helaas niet, jammer, zou het graag nog eens terugzien.
Al die beren waren belangrijk voor mij. Ik kon er veel bij kwijt en de lijfelijke aanwezigheid van dat pluche voelde aangenaam.
Dat waren de speelgoedberen.
Maar ook de echte beren hadden mijn warme belangstelling. Mijn vader had een abonnement bij de dierentuin Artis in Amsterdam. Wij woonden in Haarlem en regelmatig gingen wij met z’n allen naar Artis. Voor mij was het bezoek daar niet compleet als we niet óók langs de beren gingen, de bruine beren, de ijsberen, de Maleise beren, ik wilde er allemaal langs en kon daar dan met graagte naar kijken. Zelf heb ik nu ook een abonnement op Artis en als ik de dierentuin bezoek zal ik ze niet overslaan, al zijn ze in Artis nu een stuk minder prominent aanwezig dan vroeger, jammer! Dat compenseer ik dan maar in andere dierentuinen. Ik was óók wel een leeskind en gelukkig, boeken over beren waren er best veel.
Bijvoorbeeld uit de Gouden boekjes serie: Boudewijn de Beer.
Bruintje Beer, Bolke de Beer, Paddington, De beer en de mensen en natuurlijk als absolute topper…Winnie de Poeh. Alles met graagte gelezen!
Al die beren waren belangrijk voor mij. Ik kon er veel bij kwijt en de lijfelijke aanwezigheid van dat pluche voelde aangenaam.
Dat waren de speelgoedberen.
Maar ook de echte beren hadden mijn warme belangstelling. Mijn vader had een abonnement bij de dierentuin Artis in Amsterdam. Wij woonden in Haarlem en regelmatig gingen wij met z’n allen naar Artis. Voor mij was het bezoek daar niet compleet als we niet óók langs de beren gingen, de bruine beren, de ijsberen, de Maleise beren, ik wilde er allemaal langs en kon daar dan met graagte naar kijken. Zelf heb ik nu ook een abonnement op Artis en als ik de dierentuin bezoek zal ik ze niet overslaan, al zijn ze in Artis nu een stuk minder prominent aanwezig dan vroeger, jammer! Dat compenseer ik dan maar in andere dierentuinen. Ik was óók wel een leeskind en gelukkig, boeken over beren waren er best veel.
Bijvoorbeeld uit de Gouden boekjes serie: Boudewijn de Beer.
Bruintje Beer, Bolke de Beer, Paddington, De beer en de mensen en natuurlijk als absolute topper…Winnie de Poeh. Alles met graagte gelezen!
Nog een leuke anekdote wat dat lezen betreft… ik zat één jaar op het gymnasium. Dat was in de tweede klas ná de brugklas. Ik zat toen ver weg van huis op het internaat Sacrè Coeur in Vaals. Dat jaar op het gymnasium was een heel spannend en gezellig jaar daar op kostschool. Met het gymnasium hiel ik mij niet zo bezig. Om mij te stimuleren kreeg ik op mijn verjaardag dat jaar Winnie ille Pu. Winnie de Poeh vertaald in het latijn. Ik vond dat prachtig… maar gelezen heb ik het niet.
Nog twee feitjes zijn het vermelden waard. Mijn tante Martha, een vriendin van mijn ouders, kon prachtig schilderen en schilderde een schilderij met 2 van mijn beren. Bija, de geannexeerde beer van mijn jongste broertje en het kleine beertje Rosa.
Op mijn voorleeswebsite:
helladinafietsenbandleestvoor.com
waar ik heel veel verhalen en gedichten voorlees heb ik ook een zestal verhalen voorgelezen uit een ‘uitklapboek’ met taferelen en verhalen over de beer Winnie de Poeh.
Ons soort mensen 